Hoca kılıklı birisi çıkmış, [yıllardır “Yıkılasın İsrail enkazını göreyim ! Sana ülke diyenin yüzüne tüküreyim” dediniz de ne oldu?] diyor.
Birisi çıkmış, “herifler kullandığınız her malzemeyi üretmişler, sen de burada fetih suresi dağıtıyorsun onları yenmek için” diyor…
Bir doğruyu göstererek büyük bir yanlışa sürüklüyorlar toplumu.
Geçmişte hata yaptın, öyleyse otur teslim ol sonucuna götürür bu yaklaşım.
Bir başka ifadeyle grev kırıcı bir davranış şeklidir.
Hayır, bu yaklaşım doğru değil.
Savaşın kapıda oldu doğrudur.
Belki bu gece birdenbire kopar belki birkaç ay sonra…
Toplum ruhen hazır olmalı.
Miskinlik, teslimiyet hissi, kafa karıştırıcılık zamanı değil.
Herkes harp uzmanı değil.
Kimsenin evinde patriot füzeleri yok, ne yani çocuklarımıza lav silahları, roket atarlar dağıtıldı, bizler de onları kullanmıyor da dua edip oturmayı mı tercih ediyoruz…
Geldiğimiz noktada yol ikidir. Bir üçüncü yol yok.
Ya zalimin safındasın ya da karşısında.
Namaz nasıl imanın gereği ise, tavır, duruş, dikiliş, eylem ve dua gibi haller de tercih edilen yolun gereklerindendir.
Susan, sadece seyreden, katillerin safında demektir.
Kimi düşman mevzilerine sızacak ve onlara ölümlerden ölüm beğendirecek.
Kimi diplomasiye, efkar-ı ammeye belge niteliğinde deliller toplayacak.
Kimi çoluk çocuğunu etrafına toplayıp dualar edecek.
Kimi parasını şereflendirecek bu meseleye sarf ederek.
Kimi bir slogan atacak. Kimi bir taş atacak.
Kimi sert bir bakış ile gösterecek duruşunu.
Herkes haline, birikimine, kabiliyetine, imkanına göre zorbaların hakkından gelme mücadelesinde yerini alacak.
Düşmanın içimizdeki unsurları da, toplumun memnuniyetsiz olduğu hususları kaşıyarak veya herhangi bir gerekçe bularak, sokağa dökülmek ve devletin enerjisini tüketmek için uğraşacaklar.
Durana yazıklar olsun.
Sadece seyredene yazıklar olsun.
Bakalım kadınların yiğitlerinden misin…
Bakalım erkeklerin yiğitlerinden misin…
İşte er meydanı açıldı.
Haydi buyur.
İlk yorum yapan siz olun