Bir düşmanınız var, onu boğmak, imha etmek için her yola başvuruyorsunuz.
Çoğunluksunuz, o ise tek başına.
Boykot da uyguluyorsunuz; çevresindeki herkes onunla ilişkiden kaçınıyor; alış veriş yapmıyor; toplumdan tecrid ediyorsunuz.
Suikastçı gönderiyorsunuz kaç defa, başarısız dönüyorlar.
Onun yürüdüğü yola dikenler serpiyorsunuz ayaklarına batsın diye.
Onu aşağılamak için üstüne bağırsaklar attırıyorsunuz.
Çocuklara taşlattırıyor, kovalatıyorsunuz.
Bütün bunları ve daha nice eziyetleri yaptığınız halde bir de kıymetli mallarınızı hırsızlar, eşkıyalar kapmasın diye de ona emanet ediyorsunuz !!!
Hazret-i Peygamberin (asm) emanet sıfatıdır bu itimadın sırrı.
Peygamberliğini inkâr ettikleri halde emin olduğuna da bu derece inanıyorlar üstelik.
Hatta Resulullahı (asm.) öldürmeye kast ettikleri o meşhur baskında, hani Medine’ye hicret edeceği zaman, Hazret-i Ali (r.a.) Peygamberimiz evdeymiş gibi onun yatağında yattığı gece, Efendimiz yeğeni Hazreti Ali’yi yanına çağırarak kendisine emanet edilen malları gösterir ve hepsini sahiplerine teslim etmesini ister.
O mallar müşriklerindir işte.
Gariptir ki hem canını almaya kalkıyor hem de mallarını ona emanet ediyorlar.
O asırdan başımızı kaldırıp günümüze bakıyoruz.
En sevilen liderlerimizin bile yaşantılarına, yaptıklarına dair başkalarına güven vermeyen eleştiriler var.
Sebebi belki yanlış anlama, belki bir taktik, belki haksız bir propagandanın eseri ama neticede toplumun tamamıyla güvenini kazanmış bir lider yok.
Büyük çoğunluğun itimadını kazanmış olmak ise başka bir konu.
Buradan hareketle, toplumu kucaklayan ideallerin sahiplerinin tam bir kalb huzuru ile güven duyulacak, emin olunacak insanlar olmaları lazım.
Bunun için de arkalarında kuşku doğuracak, bu itimad hissini zedeleyecek izler bırakmamalı, düşmanlarının dahi onların bu sıfatlarını takdir edeceği bir hayat tarzının sahibi olmalılar.
Zor iş vesselam. Ama o derece de elzem bir ihtiyaç.
İlk yorum yapan siz olun